#312. „Sztylet” – Jorge Fernández Díaz

„Sztylet”

Tytuł: „Sztylet”
Seria: (tom 1)
Autor: Jorge Fernández Díaz
Wydawnictwo: Bukowy Las
Liczba stron: 488
Data wydania: 2017
ISBN: 978-83-8074-041-9
Ocena: 7/10
Data przeczytania: 16 maja 2017

Gangsterzy kontra służby specjalne, narkotyki, porachunki, a do tego miłość – to główne elementy książki jednego z obecnie najbardziej cenionych i niezwykle poczytnych argentyńskich pisarzy – Jorge Fernándeza Díaza. „Sztylet” jest już kolejną książką tego autora, jednocześnie jedną z najnowszych i wreszcie dostępną polskiemu czytelnikowi. Sam pisarz od lat związany jest z literaturą – całe życie pracował jako reporter, dziennikarz śledczy, redaktor gazet i czasopism oraz komentator polityczny. Stąd też jego niezwykle dobry zmysł obserwacji, który przekazuje swoi czytelnikom i który zręcznie pomaga mu tworzyć bohaterów, scenerię oraz intrygę, ale także smykałka do fabuły, która wciąga mimo tego, że momentami jest przewidywalna to chce się dotrwać do końca.

Głównym bohaterem jest weteran wojny o Falklandy-Malwiny, Stokroć. Mężczyzna pracuje w argentyńskich służbach specjalnych i jego nowym zadaniem jest szeroko pojęta ochrona hiszpańskiej prawniczki, pięknej kobiety imieniem Nuria Menéndez Lugo, która zamieszana jest w brudne interesy… zresztą nie tylko ona i niebezpieczni gangsterzy, ale także biznesmeni i politycy wyskiego szczebla. Obserwacja Nurii staje się obsesją Stokrocia, który zaczyna zakochiwać się w tajemniczej kobiecie, pełnej sprzeczności i sekretów. Jednak czy ten związek jest w ogóle możliwy? Rozpocznie się mroczna i niebezpieczna gra o życie i miłość.

Czym charakteryzuje się styl tego pisarza? Jest bardzo konkretny i drobiazgowy, szczegółowo opisuje zarówno bohaterów swojej książki jak i ich emocje, sytuacje oraz miejsca w których mamy okazję być równocześnie z bohaterami tej powieści. Wyraźnie widać, że Díaz lubi zagłębiać się w psychologiczne aspekty kreacji bohaterów. Natomiast Ameryka Południowa, wprawdzie znana mi dotąd z ksiązek i telewizji, w tych mrocznych aspektach właśnie taka mogłaby być jak przedstawił ją Jorge Fernández Díaz. Bardzo lubię książki poruszające taką tematykę, dobrze napisane gwarantują wciągającą lekturę i właśnie coś takiego serwuje nam tej autor. Podsumowując – polecam mimo niewielkich mankamentów i gorąco zapraszam do zapoznania się z twórczością tego autra, zwłaszcza, że szykuje się jej ekranizacja.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję :

Wydawnictwo Bukowy Las

#68. „Trzecia strona medalu” – Dariusz Baliszewski

"Trzecia strona medalu"

Tytuł: „Trzecia strona medalu”
Autor: Dariusz Baliszewski
Wydawnictwo: Bukowy Las
Liczba stron: 352
Data wydania: 2010
ISBN: 978-83-62478-00-2
Ocena: 9/10
Data przeczytania: 3 września 2011

Ponieważ mogę spokojnie zaliczać się do fanów historii, książka Dariusza Baliszewskiego stanowiąca demityzację pewnych od dawna przyjętych i uznanych za prawdę przekoloryzowanych faktów, portretów osób i wydarzeń, stanowiła dla mnie skarbnicę wiedzy, z którą nie raz ciężko było się pogodzić. Autor zasiewa w czytelnikach ziarno niepewności – a książka zmusza do dalszych poszukiwań prawdy i rozważań.
Trzeba przyznać, że przed Baliszewskim postawiono bardzo trudne zadanie. Historyk nie powinien być stronniczy a właśnie dążyć do ukazania prawdy… nawet tej najbardziej bolesnej dla Polaków.

„Trzecia strona medalu” to książka w której autor skupia się jednak najbardziej na okresach dotyczących Wojen Światowych, chociaż niemało jest też historii najstarszej, a także nie zabrakło tej najnowszej. Dla tych, którzy krytykę znoszą bardzo ciężko, autor przygotował również portrety osób, które bardzo znacząco utrwaliły się w historii Polskiej jako osoby znamienite. Zebrane w jednej książce reportaże kontrowersyjnego historyka, dziennikarza i publicysty pana Baliszewskiego to naprawdę kawał dobrej, historycznej roboty.

„Czy nam się to podoba, czy nie, historia świata jest bowiem przede wszystkim historią wojen. Historią zwycięstw i historią klęsk. (…) Nie ma też co ukrywać, że my, Polacy, także kochamy nasze historyczne triumfy i nasze defilady. (…) Jednak na najważniejszych dla historii defiladach wieku XX Polski, jak wiadomo, zabrakło.”

Książka została podzielona na 5 głównych części. Autor postanowił zatytułować je odpowiednio do przedstawianej w nich treści. Mamy na przykład „Obrazy polskie” czy „rosyjsko-niemieckie” ale także świetne „Portrety z historią w tle” i obrazy batalistyczne. Wprawdzie małe literki i duża ilość stron, a także natłok faktów bywają może czasem uciążliwe, jednak książka jest wielką skarbnicą wiedzy i dobrą powtórką historyczną a także weryfikacją wielu istotnych, przyjętych od dawna za fakty mitów. Nie chcę jednak zdradzać zbyt wiele. Jak napisał Szczepan Twardoch „Baliszewski nie boi się dotknąć Polaków również tam, gdzie boli jeszcze bardziej, bo w historię zdrad, słabości, w historię nieodpowiedzialności, głupoty i obojętności. Bo bez wątpienia autor ma dwie miłości: jedną jest Polska, a drugą jest Prawda.”

„Albowiem moralność narodów nie zależy ani od liczby zbudowanych przez nie kościołów, ani od liczebności zwerbowanej przez nie policji, a głównie od talentów i uczciwości ich historyków i nauczycieli.”

Książka może stanowić świetny test dla miłośników historii naszego kraju. Sprawdzi wiedzę ale również przetestuje wytrzymałość patriotów na ciężkie słowa prawdy ukazującej znane sytuacje w negatywnym świetle. Nie jest lekturą łatwą. Wymaga pełnego skupienia i otwartości umysłu od czytelnika, który musi być gotowy na wszystko – i na dobre, i na złe. Jest to chyba jedyna taka pozycja na rynku polskim, która jest warta poznania. Zdecydowanie polecam.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję :

Wydawnictwo Bukowy Las